31 sierpnia 1980 r. podpisano historyczne porozumienie. W Polsce powstał Niezależny Samorządny Związek Zawodowy (NSZZ) „Solidarność” – pierwsza w bloku komunistycznym niezależna od partii i państwa organizacja społeczna.
Była to konsekwencja wydarzeń, które rozpoczęły się dwa tygodnie wcześniej. 14 sierpnia 1980 roku o godz. 6 rano strajk okupacyjny ogłosili robotnicy ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, pod wodzą Bogdana Borusewicza, Jerzego Borowczaka, Bogdana Felskiego i Ludwika Prądzyńskiego. Domagali się powrotu do pracy Anny Walentynowicz, powstania pomnika ofiar Grudnia ’70, wyższych płac i zagwarantowania bezpieczeństwa strajkującym.
Wkrótce dołączyli do nich pracownicy innych stoczni i przedsiębiorstw Wybrzeża, a potem delegaci z zakładów z głębi kraju. Powstał Międzyzakładowy Komitet Strajkowy (MKS) reprezentujący setki strajkujących zakładów i tysiące pracowników. Na jego czele stanął były robotnik Stoczni Gdańskiej – Lech Wałęsa.
MKS sformułował listę 21 postulatów. Zapisane na tablicach zawisły na stoczniowej Bramie nr 2. Pierwsze było żądanie powołania do życia w pełni niezależnych związków zawodowych. Informacja o proteście obiegła świat. Stojąc w obliczu ogólnopolskiego strajku, komunistyczny rząd podjął rozmowy z protestującymi.
Po długich negocjacjach w Sali BHP Stoczni Gdańskiej reprezentanci rządu zgodzili się na wszystkie postulaty strajkujących.
(Źródło: https://1980gdansk.pl/)
